Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Έντεχνα αποκρύπτουν την αλήθεια!

κάνετε κλικ για μεγέθυνση κάνετε κλικ για μεγέθυνση Στους παραπάνω πίνακες, μπορεί κανείς να διακρίνει τη συνεχή αύξηση κερδοφορίας των πρατηριούχων, οι οποίοι δεν έχουν επηρεασθεί από καμία αύξηση φόρου. Αντιθέτως συνεχώς αυξάνουν τα κέρδη τους βάζοντας καπέλο 2,9% στην τιμή που αγοράζουν.

Η χονδρική τιμή και το κέρδος των πρατηριούχων, τείνει να φτάσει το κέρδος του λιανοπωλητή, αν και στα φθηνά τσιγάρα το είχε φθάσει και το είχε ξεπεράσει.

Σας παρουσιάζω έναν πίνακα με τιμές του 2009 και έναν με τιμές 2010, εκτός και αν πάλι αλλάξει όπως έχει ανακοινωθεί.

Η Διοίκηση του Σωματείου της Αθήνας ή η Διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας αν θέλετε, έντεχνα απέκρυψαν την αλήθεια αυτή, τόσο στη Συνέλευση, την απεργία, όσο και στο περιοδικό που εκδίδει.

Στη συνέλευση όσο και στο περιοδικό παρουσίασαν πίνακες με συνολικό εμπορικό κέρδος πρατηριούχου και λιανοπωλητή όπου φυσικά και παρουσιάζεται χασούρα.

Δεν διευκρίνισαν όμως πως η χασούρα είναι εξ’ ολοκλήρου του λιανοπωλητή. ΓΙΑΤΙ;

Παρατηρήστε τα ποσοστά των πρατηριούχων τόσο στα φθηνά όσο και ακριβά τσιγάρα.

Επίσης παρατηρήστε πιο θα ήταν τόσο το ποσοστό όσο και το κέρδος αν τηρούσαν τη συμφωνία 8,3% με 31,3%.

Γιατί αυτά τα ουσιαστικά στοιχεία τα απέκρυψαν από τον κλάδο; Γιατί ποιούν τη νήσσαν;

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΕΠΙΘΕΣΗ-ΚΡΗΤΙΚΗ ΚΑΝΩ

Δεν θέλω να μπω στην διαδικασία αντιπαραθέσεων. Άλλωστε το έργο που παρήγαγα κατά την 10ετή μου δράση σαν πρόεδρος, είναι μεγάλο, αξιόλογο και πραγματικό.

Μιλάς για επταετία; Δεν πειράζει, την αλήθεια την ξέρεις πολύ καλά!

Άλλωστε η δημόσια συγνώμη του κ. Πλακόπουλου πρόσφατα στην συνέλευση, προς το πρόσωπό μου τα λέει όλα.

Τονίζω, δεν έχω προσωπική αντιπαράθεση με κανέναν, απλά εκφράζω τις σκέψεις και εκτιμήσεις μου, απ' εξαρτημένος από εμπορικά ή κομματικά συμφέροντα.

Πολλές φορές η αλήθεια είναι πικρή, αλλά θα πρέπει να λέγεται.

Επίσης θα πρέπει να μάθουμε να παραδεχόμαστε τα λάθη μας, γιατί μέσα από αυτά διορθωνόμαστε.

Το θέμα επιβίωσης του περιπτέρου είναι περίπλοκο και μεγάλο. Δεν είναι μόνο τα καπνικά.

Είναι:

· Φυσικά το καπνικό ζήτημα όταν ξεπερνάει το 60-70% του τζίρου των περιπτέρων.

· Τα εξευτελιστικά ποσοστά κέρδους στον Ημερήσιο & Μηνιαίο Τύπο, και ιδιαίτερα στην περιφέρεια.

· Τα επίσης εξευτελιστικά ποσοστά κέρδους των καρτών σταθερής & κινητής τηλεφωνίας.

· Η μη ενέργειες προς κοινές αγορές, για καλύτερες και ανταγωνιστικές τιμές ώστε να συγκρατήσουμε τους πελάτες μας και ιδιαίτερα σήμερα στις μέρες της οικονομικής κρίσης.

· Την μείωση των είδη πολύ υψηλών ενοικίων, που παρά την όποια κρίση οι περισσότεροι δικαιούχοι ζητάν συνεχώς αυξήσεις. Κ.λ.π.

Αν δεν γίνει ένα συνολικό πλάνο για όλα αυτά, ιδιαίτερα στις δύσκολες μέρες που θα ακολουθήσουν και που θα είναι πρωτόγνωρες, ένα είναι σίγουρο, τουλάχιστον το 30% των περιπτέρων για να μην πω παραπάνω, πάνε για κλείσιμο.

Δεν είναι προσωπικές επιθέσεις, είναι κραυγές αγωνίας.

Επιμένω, ας μας πει δημόσια ο κ. Πλακόπουλος αν οι πρατηριούχοι έχασαν έστω και ένα λεπτό απ΄ όλες τις μειώσεις που εμείς δεχτήκαμε.

Αν όχι γιατί τους αφήνει στο απυρόβλητο;

Είναι ψέμα πως οι εταιρείες πριμοδοτούσαν τα φθηνά τσιγάρα χωρίς να κερδίζουν ούτε ένα λεπτό;

Υπάρχει ολοκληρωμένη πρόταση στο θέμα των καπνικών;

Συγνώμη αν στεναχωρώ μερικούς με την κριτική μου, αλλά αυτή είναι η αλήθεια, και ο κ. Πλακόπουλος το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Όπως επίσης γνωρίζει πολύ καλά, πως η κριτική μου δεν είναι εκ’ του καναπέως, όταν για τον αγώνα που εγώ έχω δώσει και που δίνω, έχασα και το περίπτερό μου ως μοναδικό βιοποριστικό μου έσοδο και η Ένωση “σκίστηκε” για το θέμα μου.

Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθώ να μην συμβιβάζομαι με τα διάφορα συμφέροντα και να έχω την ελευθέρια και το θάρρος της γνώμης μου.

Έτσι δεν είναι Γιάννη.

Έστω και μετά απ’ όλα αυτά περιμένω να ακούσω έστω και μια αλήθεια.

ΑΠΕΡΓΙΑ - ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ

Μετά από την πανελλαδική απεργία των περιπτερούχων, που πραγματοποιήθηκε στις 20-4-2010, μου ζητήθηκε να καταθέσω τις απόψεις και εκτιμήσεις μου, όπου θα δημοσιευτούν στο κλαδικό περιοδικό “Ο ΠΕΡΙΠΤΕΡΟΥΧΟΣ”.

Οι θέσεις μου και οι εκτιμήσεις είναι οι ακόλουθες:

«Πριν λίγα χρόνια, οι καπνοβιομηχανίες κυκλοφόρησαν στην αγορά 2 πακέτα τσιγάρων με εξευτελιστικό ποσοστό κέρδους για τον περιπτερά. Το γεγονός αυτό, ήταν και ο προάγγελος της σημερινής διαμορφωθείσας κατάστασης.

Ποιος όμως το είχε αντιληφθεί και τι έκανε;

Αυτοί που το αντιλήφθηκαν τι έκαναν;

Μάταια τότε φώναζα και μοίραζα ανακοινώσεις, καλώντας τους συναδέλφους να μην εμπορεύονται τα τότε 2 πακέτα που αργότερα θα γινόταν 10, 20 κ.λ.π

Σήμερα, μετά την συνεχόμενη αδιαφορία των περισσοτέρων, μην βλέποντας τον κίνδυνο που ερχόταν, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Φτάσαμε από 2-3 προϊόντα που θεωρούσαμε ως “κράχτες”, να έχουν γίνει σχεδόν το σύνολο των προϊόντων που εμπορευόμαστε “κράχτες”, με αποτέλεσμα να τίθεται θέμα επιβίωσης.

Όπως πάντα, έτσι και σήμερα, “τρέχει ο κλάδος να σβήσει τη φωτιά όταν αυτή έχει φουντώσει για τα καλά με κουβαδάκια και όχι με επαγγελματικές μάνικες πυρόσβεσης.”

Τι εννοώ;

Μέσα από την σημερινή διαμορφωθείσα κατάσταση, έστω και αργά, αναδείχθηκε αν θέλετε την έκφραση, ένα πανελλαδικό δυναμικό κίνημα διεκδίκησης λύσης από τους συναδέλφους, το οποίο ενώ έχει την διάθεση να παλέψει ως εσχάτων για την επίτευξη λύσης, δεν έχει τα μέσα.

Μέσα όπως:

1. Κατανόηση του ζητήματος και διαμόρφωση θέσης έναντι του προβλήματος.

2. Διαμόρφωση ρεαλιστικών προτάσεων.

3. Χάραξη διεκδικητικού πλαισίου με χρονοδιάγραμμα.

4. Διεκδίκηση από τον ανάλογο φορέα.

Για το ζήτημα των ποσοστών στα τσιγάρα, πραγματοποιήθηκε μεγάλη Συνέλευση του κλάδου, όπου ο απλός συνάδελφος καπνοπώλης, ζητούσε ένα στήριγμα και έναν μπροστάρη που θα τον οδηγούσε στην επίλυση του ζητήματος.

Στην προκειμένη περίπτωση, στήριγμα και μπροστάρης δεν ήταν άλλος από την Διοίκηση που πραγματοποίησε την συνέλευση.

Επίσης, στις 20/4/2010, πραγματοποιήθηκε πρωτοφανή απεργιακή κινητοποίηση με κλείσιμο των περιπτέρων σε όλη την Ελλάδα, προσδοκώντας όλοι οι συνάδελφοι, τους καρπούς αυτής της κινητοποίησης.

Δεν μου αρέσει να γίνομαι μάντης κακών προβλέψεων, ούτε και να μηδενίζω τις όποιες προσπάθειες. Ωστόσο, βάση των πεπραγμένων, δεν αναμένονται καρποί από τις μέχρι σήμερα κινητοποιήσεις, οι οποίες κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια αντίδραση στην αντίδραση και προς λάθος κατεύθυνση. Το χειρότερο όλων θα είναι η εκτόνωση αυτού του κινήματος που δημιουργήθηκε από την αγανάκτηση, και το οποίο δεν θα ξανά έχει την ίδια δυναμική.

Τα λάθη ή οι σκοπιμότητες των μπροστάρηδων, το μόνο που κατάφεραν ήταν να εκτονώσουν την δικαιολογημένη αγανάκτηση των συναδέλφων, όταν οδήγησαν τον κλάδο σε απεργιακή κινητοποίηση, χωρίς να έχουν κατανοήσει το πρόβλημα, χωρίς να έχουν ουσιαστική και ρεαλιστική πρόταση, χωρίς να έχουν χαράξει διεκδικητικό πλαίσιο, αλλά διεκδίκησαν και προς λάθος φορέα.

Απαντώντας στα βασικά αιτήματα της ανακοίνωσης έχω να καταθέσω τα ακόλουθα:

· Την άμεση αλλαγή νόμου της φορολόγησης των καπνικών. Αφενός ότι είναι πολύ γενικόλογο αλλά κυρίως αφορά τόσο τους καπνοβιομήχανους όσο και τους πρατηριούχους. Γιατί δεν έγινε μια κοινή κινητοποίηση διεκδίκησης και με τους τρεις φορείς, αλλά μπήκαν ως μπροστάρηδες οι περιπτερούχοι; ΓΙΑΤΙ;

· Επαναδιαπραγμάτευση του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Σχόλιό μου, ότι και στο πρώτο.

· Μείωση του συντελεστή φορολόγησης από 4,5% στο 3%. Ποιος ο λόγος ύπαρξης αυτού αιτήματος, όταν η Διοίκηση έσπευσε πρώτη να αποδεχθεί τις ταμειακές μηχανές και θα φορολογούμαστε βάση εσόδων & εξόδων και κατά συνέπεια σε λίγους μήνες δεν υπάρχουν καν συντελεστές!!!

· Καλούμε τις καπνοβιομηχανίες και τους πρατηριούχους να δώσουμε από κοινού τον αγώνα… Αυτό είναι βασικό αίτημα;

· Νομοθετική κατοχύρωση ελάχιστου περιθωρίου κέρδους. Είναι δυνατόν σε μια απελευθερωμένη αγορά, να υπάρξει κρατική παρέμβαση στην διαμόρφωση τιμών ή πολύ περισσότερο στην διαμόρφωση των κερδών;

Όλα τα παραπάνω αιτήματα, λίαν επιεικώς θα τα χαρακτήριζα, απαράδεκτα, άτοπα και αποπροσανατολιστικά από το πραγματικό πρόβλημα.

Κατά την γνώμη μου, κυρίαρχο αίτημα θα ήταν η διεκδίκηση σεβαστών ποσοστών από τις καπνοβιομηχανίες, οι οποίες παρουσιάζουν τεράστια κέρδη. Κέρδη που τους επιτρέπουν να βγάζουν στην κυκλοφορία φθηνά τσιγάρα χωρίς να κερδίζουν από αυτά ούτε λεπτό, πριμοδοτώντας τα από κέρδη άλλων σημάτων. Αλήθεια τα εκατομμύρια που δαπανούσαν για την διαφήμιση η οποία απαγορεύθηκε, που πήγαν; Απλά εκμεταλλεύονται τον περιπτερά και κάνουν promotion τσάμπα και με μειώσεις ποσοστών.

Φανταστείτε λοιπόν τι κέρδιζαν και τι εξακολουθούν να κερδίζουν.

Οι πρατηριούχοι, από το 1993 μέχρι και σήμερα, όχι μόνο δεν έχουν χάσει ούτε λεπτό, αντιθέτως εξακολουθούν και κερδοφορούν, όταν στην συνεχώς αυξανόμενη τιμή αγοράς τους, βάζουν “καπέλο” 2,9%., φτάνοντας σήμερα να κερδίζει η χονδρική κάτι λιγότερο από την λιανική. Π.χ. σε ένα πακέτο των 2,90€ το πρατήριο κερδίζει 0,08€ και το περίπτερο 0,12€. Αυτό λέγεται χονδρική; Αν τηρούσαν την συμφωνία 60,4% - 8,3% -31,6%, το πρατήριο θα κέρδιζε 0,04€ και το περίπτερο 0,15€.

Γιατί αυτή η αλήθεια αποσιωπήθηκε από την διοίκηση, τόσο στην συνέλευση, την ανακοίνωση, όσο και στο υποτιθέμενο διεκδικητικό πλαίσιο;

Γιατί στράφηκε η κινητοποίηση κατά του κράτους και όχι κατά των δύο παραπάνω;

Είναι δυνατόν Επαγγελματικό Σωματείο, ενώ γνωρίζει τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες που προβλέπουν την συνεχή αύξηση του φόρου των τσιγάρων, να διεκδικεί μάταια και αδίκως την μείωση της φορολογίας τους;

Μετά από όλα αυτά δεν συμφωνείται πως ήταν μια αντίδραση στην αντίδραση;

Ήταν λάθος ή σκοπιμότητα της Διοίκησης;

Σε κάθε περίπτωση, δεν κάνουν για την ηγεσία του κλάδου.»

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ

ΑΘΗΝΑ, ΑΤΤΙΚΗ, Greece