Αξιότιμε κ. Υπουργέ:
Τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζονται ολοένα και αυξανόμενα προβλήματα ως προς τις μισθώσεις των αναπηρικών περιπτέρων, όταν το νομοθετικό πλαίσιο κρίνεται μη επαρκές ως προς την διασφάλιση των δικαιωμάτων τόσο του εκμισθωτή όσο και κυρίως ως προς τον μισθωτή, ο οποίος όπως γνωρίζεται, δεν διακατέχεται από τα δικαιώματα των επαγγελματικών μισθώσεων, με αποτέλεσμα να είναι “ευάλωτος” ακόμη περισσότερο όταν το νομικό πλαίσιο δεν είναι επαρκές.
Συνέπεια των παραπάνω, είναι η ολοένα αυξανόμενες αιτήσεις περί ιδιόχρησης από τους δικαιούχους, οι οποίες όπως αποδεικνύονται εκ’ των υστέρων, κατά την πλειοψηφία τους, είναι εικονικές.
Ωστόσο, με το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, δεν έχει την δυνατότητα ο μισθωτής αλλά ακόμη περισσότερο η οικεία Νομαρχία, να αποτρέψει τις φαινομενικά εικονικές ιδιοχρήσεις και κατά συνέπεια αρκεί μια αίτηση του δικαιούχου περί ιδιόχρησης για την αποβολή του μισθωτή.
Αξιοσημείωτο και αναμφισβήτητο είναι το γεγονός, πως από τον μεγάλο αριθμό εξώσεων για ιδιοχρήσεις, σχεδόν κανένα ή ελάχιστα από αυτά, τελικά ιδιοχρησιμοποιήθηκαν. Γεγονός το οποίο αποδεικνύει τον μεγάλο αριθμό προσχηματικών ιδιοχρήσεων, όταν, α) δεν υπάρχει το ανάλογο νομοθετικό πλαίσιο για την αποτροπή τέτοιων φαινομένων. β) Λόγο έλλειψης αρμοδιοτήτων και μηχανισμών για τον έλεγχο, την αποτροπή και πολύ περισσότερο για την αποκατάσταση αυτών υπέστησαν ζημία λόγο των προσχηματικών ιδιοχρήσεων.
Τα παραπάνω στοιχεία, εύκολα τα βρίσκει κανείς, από τα αρχεία των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, όπου έχουν την εποπτεία και την διαχείριση των αναπηρικών περιπτέρων, χωρίς ωστόσο μέχρι και σήμερα, να τα έχουν επισημάνει, καταγγείλει και πολύ περσότερο να έχουν ζητήσει νομοθετική ή άλλη συνδρομή, για την αποφυγή και την αποκατάσταση των προσχηματικών ιδιοχρήσεων.
Όλα τα παραπάνω επιβεβαιώνονται περίτρανα, από την υπ’ αριθμ. 246288/4-11-2009 καταγγελία συναδέλφου που σας έχει αποσταλεί και με την οποία αποδεικνύεται στην πράξη η ύπαρξη και το μέγεθος τέτοιων προβλημάτων. Η Νομαρχία Αθηνών στην προκειμένη περίπτωση αν και είχε την υποχρέωση να διατάξει την επανεγκατάσταση της συναδέλφου στο μίσθιο περίπτερο, όταν έχει διαπιστωθεί από δημόσια όργανα η ψευδής ιδιόχρηση, δεν το έπραξε. Προχώρησε στην λήψη απόφασης περί ανάκλησης της χορηγηθείσας αδείας από τον δικαιούχο, αγνοώντας τα δικαιώματα και τα αιτήματα της συναδέλφου.
Ωστόσο, η παραπάνω ληφθείσα απόφαση από την Νομαρχία Αθηνών, με την πρώτη προσφυγή θα κηρυχτεί άκυρη, ως μη νομίμως ληφθείσα, όταν δεν έχει προηγηθεί ακρόαση του δικαιούχου.
Πως αποκαθίσταται ο μισθωτής στην προτέρα κατάσταση στην παραπάνω περίπτωση, όταν αδίκως έχει αποβληθεί όπως αποδείχτηκε ;
Έχει την αρμοδιότητα πλέον, μονομερώς ο οικείος Νομάρχης να διατάξει την επανεγκατάσταση του μισθωτή;
Για την αποτροπή παρόμοιων περιπτώσεων αλλά και την διασφάλιση των δικαιωμάτων τόσο του μισθωτή όσο και του εκμισθωτή, προτείνουμε την τροποποίηση της Κ.Υ.Α. 5671/1487/9.8..1984, αιτιολογώντας ως ακολούθως:
ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ
1. Τροποποίηση της 2ης παραγράφου του άρθρου 3 της 5671/1487/9.8..1984 Κ.Υ.Α. ως ακολούθως:
«Εάν ο εκμισθωτής εντός του ½ της χρονικής διάρκειας μίσθωσης από της αποδόσεως της χρήσης του περιπτέρου, για οποιονδήποτε λόγο δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τούτο ο ίδιος μετά των οικείων του, κατ’ άρθρο 21 ν. 1044/1971 και επιθυμεί την εκμίσθωση αυτού, υποχρεούται να ειδοποιήσει τον αποχωρήσαντα μισθωτή για τούτο, που έχει το δικαίωμα προτίμησης με ίσους όρους έναντι παντός τρίτου υποψήφιου μισθωτή. Το δε δικαίωμα αυτό ασκείται κατά το άρθρο 6 της παρούσας απόφασης».
Προτείνουμε την τροποποίηση της παραγράφου 2 του άρθρου 3 ως ανωτέρω όταν:
Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να στερήσουμε το αυτονόητο δικαίωμα των δικαιούχων για ιδιόχρηση. Μοναδικός μας στόχος, είναι η αποτροπή προσφυγών σε εικονικές ιδιοχρήσεις.
Θεωρούμε πως ο χρόνος των 2 ετών που ισχύει μέχρι σήμερα, δεν λειτουργεί αποτρεπτικά προς τις εικονικές ιδιοχρήσεις. Έτσι, το ευεργέτημα της παραχώρησης αδείας εκμετάλλευσης περιπτέρου από την πολιτεία προς τους δικαιούχους, αυτομάτως μετατρέπεται σε “εργαλείο” εκβιασμών προς τους μισθωτές, ανοίγοντας ορέξεις για ανίδρωτα κέρδη, με τις εικονικές ιδιοχρήσεις, προσβλέποντας σε πολύ μεγαλύτερα μισθώματα πέραν του 20%, αλλά και του λεγόμενου «αέρα».
Πολύ σωστά αναφέρεται στο άρθρο 6 του Ν.3648/2008 ότι η ύπαρξή του «αέρα» συνιστά την ανάκληση της παραχωρηθείσας αδείας. Ωστόσο, αυτό από μόνο του, δεν επαρκεί για την αποτροπή τέτοιων φαινομένων. Άλλωστε η απόδειξη τέτοιων συμπεριφορών δεν είναι δυνατή, όταν αφενός μεν δεν αναφέρεται πουθενά αυταπόδεικτα η ύπαρξη του «αέρα» και αφετέρου καθίσταται αδύνατη η απόδειξη ύπαρξής του, όταν οι ελάχιστοι τρόποι για να το πράξουμε προσκρούουν στις διατάξεις περί προσωπικών δεδομένων.
Κατά συνέπεια των παραπάνω και όταν δεν είμαστε ενταγμένοι στις επαγγελματικές μισθώσεις, στις περισσότερες των περιπτώσεων, ο μισθωτής γίνεται θύμα εκβιασμού, υποκύπτοντας στις ορέξεις του εκάστοτε δικαιούχου, όταν δεν μπορεί με νόμιμους τρόπους αφενός μεν να διατηρήσει την μίσθωση την οποία έχει και αφετέρου να αποδείξει τον εκβιασμό στον οποίο υπόκειται.
Αρκεί η εκδήλωση πρόθεσης περί ιδιόχρησης από τον δικαιούχο, για να διαταχθεί από τον οικείο Νομάρχη η αποβολή του μισθωτή, ο οποίος σημειωτέων, δεν έχει την αρμοδιότητα να κρίνει την πρόθεση ή την δυνατότητα ιδιόχρησης από τον δικαιούχο.
Όταν, σε περίπτωση ένδικης διαμάχης μεταξύ των εκμισθωτών και μισθωτών, ο χρόνος εκδίκασης, στις περισσότερες των περιπτώσεων, ξεπερνά το δεσμευτικό χρονικό όριο για την περίοδο της ιδιόχρησης των δύο ετών, με κίνδυνο την αποδυνάμωση των επιχειρημάτων του μισθωτή αν όχι την παραγραφή των λόγων για τους οποίους προσφύγαμε στη δικαιοσύνη.
Όταν είναι κοινώς αποδεκτό, πως η πρόληψη είναι ο ορθότερος τρόπος για την αποφυγή σωρείας προβλημάτων, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση, η τροποποίηση της συγκεκριμένης παραγράφου, θα επιφέρει εξομάλυνση των σχέσεων εκμισθωτών και μισθωτών, αποτρέποντας σε μεγάλο βαθμό παρόμοια φαινόμενα με τα παραπάνω, χωρίς ωστόσο να στερεί το δικαίωμα της ιδιόχρησης από τους δικαιούχους.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, προτείνουμε την αύξηση του χρόνου από 2 έτη στο ½ της εκάστοτε χρονικής διάρκειας των μισθώσεων, ως δεσμευτικό χρόνο για την ιδιόχρηση, τροποποιώντας την παράγραφο 2 του άρθρου 3 της 5671/1487/9.8..1984 Κ.Υ.Α.
2. Προτείνουμε την προσθήκη νέας παραγράφου στο άρθρο 6, υπό τον αύξοντα αριθμό «6» ως ακολούθως:
«Σε περίπτωση που η ιδιόχρηση δεν πραγματοποιείται σύμφωνα με τα οριζόμενα από το άρθρο 21 του Ν.1044/71, θα θεωρείτε ψευδής, με συνέπεια α) την αφαίρεση δια παντός της παραχωρηθείσας αδείας από τον δικαιούχο, β) την μονομερή απόφαση του οικείου Νομάρχη για την επανεγκατάσταση του παλαιού μισθωτή, με το παλαιό μίσθωμα, το οποίο θα κατατίθεται υπέρ του Ταμείου Αρωγής Πολέμου. Η δε απόφαση του οικείου νομάρχη θα έχει ισχύ κανονικής μίσθωσης. γ) την προσάρτηση της θέσης περιπτέρου σε προσεχή Πίνακα Σχολαζόντων περιπτέρων-κυλικείων».
Αξίζει να σημειωθεί πως από καμιά διάταξη δεν προβλέπεται η διαδικασία επαναφοράς στην προτέρα κατάσταση του μισθωτή, στις περιπτώσεις που αποδειχθεί η εικονική ιδιόχρηση και ο δικαιούχος δεν συναινεί στην επαναφορά του παλαιού μισθωτή. (Βλέπε την υπ’ αριθμ. 246288/4-11-2009 καταγγελία).
Σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις, ο οικείος Νομάρχης μπορεί με απόφασή του να εγκρίνει μια μίσθωση, μόνο κατόπιν αιτήσεως του δικαιούχου. Σε διαφορετική περίπτωση, δεν έχει την αρμοδιότητα να εγκρίνει μίσθωση μονομερώς. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε, δεν μπορεί και δεν γίνονται νέες μισθώσεις σε περίπτερα που τελούν υπό χηρεία.
Στις περιπτώσεις αυτές, όπως στην παραπάνω καταγγελία, αν και ο μισθωτής βιαίως και αδίκως αποβλήθηκε από την νόμιμη μίσθωση που είχε, με ότι αυτό συνεπάγεται, (διαφυγόντα κέρδη, χάσιμο πελατείας, δικαστικά έξοδα, ηθική ζημία κ.λ.π.) δεν προβλέπεται από καμία διάταξη η επαναφορά του στην προτέρα κατάσταση.
Αξίζει να σημειωθεί, πως η επαναφορά του μισθωτή στην προτέρα κατάσταση, δεν αποτελεί νέα μίσθωση, αλλά συνέχιση ή παράταση της προϋπάρχουσας η οποία αναίτια διακόπηκε.
Με το υπάρχον κενό νομοθετικό πλαίσιο, όπως παραπάνω περιγράφουμε, δεν αποτρέπουμε τέτοιες συμπεριφορές, αντιθέτως αφήνεται “χώρος να ευδοκιμούν” οι προσχηματικές ιδιοχρήσεις με ότι αυτό συνεπάγεται.
Κατόπιν όλων των παραπάνω, κρίνουμε πως είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε η τροποποίηση της 5671/1487/9.8..1984 Κοινής Υπουργικής Απόφασης, αφενός μεν για την αποτροπή προσχηματικών ιδιοχρήσεων, χωρίς να στερείται το δικαίωμα της πραγματικής ιδιόχρησης και αφετέρου για την στοιχειώδη διασφάλιση των δικαιωμάτων των μισθωτών.
