Κλείνουν τα περίπτερα στα Τρίκαλα το ένα μετά το άλλο

ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ ΙΔΙΟΧΡΗΣΕΙΣ

Γνωρίζουμε όλοι μας πως το 99,9% των περιπτέρων είναι μισθωμένα και σπανίως ιδιοχρησιμοποιούνται. Τότε γιατί ακούμε συχνά για εξώσεις περί ιδιόχρησης; Αν κάποιος μπορέσει και πάρει στοιχεία από την Νομαρχία Αθηνών, για πόσα περίπτερα έχουν γίνει αποβολές για ιδιόχρηση και πόσα απ’ αυτά ιδιοχρησιμοποιούνται, τότε θα καταλάβει τόσο το μέγεθος του προβλήματος όσο και το τι πραγματικά συμβαίνει στο παρασκήνιο. Είναι γεγονός, πως εύκολα μπορεί ο δικαιούχος ανάπηρος ή οι οικείοι του, να βγάλουν κάποιον συνάδελφο από το περίπτερο για ιδιόχρηση, ασχέτως αν πρόκειται για πραγματική ή εικονική ιδιόχρηση. Αρκεί μια έγγραφη αίτηση του αναπήρου προς την Νομαρχία που να ζητάει το περίπτερο προς ιδιόχρηση με τη λήξη του συμβολαίου. Η Νομαρχία είναι υποχρεωμένη εκ’ του νόμου να προβεί σε Διοικητική αποβολή του μισθωτή, χωρίς να έχει το δικαίωμα να ελέγξει αν επρόκειτο περί πραγματικής ή εικονικής ιδιόχρησης. Τότε ο περιπτεράς θα πρέπει να αρχίσει δικαστικό αγώνα για να αποδείξει πως δεν είναι ελέφαντας. Οι πιθανότητες για δικαίωση είναι απειροελάχιστες, όταν: 1. Δεν είμαστε αναγνωρισμένος επαγγελματικός κλάδος. 2. Το περίπτερο εκμισθώνεται κατόπιν εξαιρετικών λόγων (αναπηρίας, αγραμματοσύνης ή γήρανσης), οπότε εμείς είμαστε υποκατάστατοι του αναπήρου, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα. 3. Δεν υπάρχουν επαρκείς ασφαλιστικές δικλίδες ασφαλείας για την αποφυγή των εικονικών ιδιοχρήσεων. Θα πρέπει πρώτα να βγεις από το περίπτερο και μετά αν μπορέσεις να αποδείξεις περί εικονικής ιδιόχρησης έχει καλός. Δηλαδή εδώ συμβαίνει αυτό που λέμε <<να σε κάψω Γιάννη μου να σ’ αλείψω μέλι>>. Γιατί γίνονται οι εξώσεις για εικονικές ιδιοχρήσεις; Απλά, για να φύγει ο παλιός μισθωτής και με τον ερχομό του νέου να “πέσει ο αέρας”. Ποιοι αναμιγνύονται στις εικονικές ιδιοχρήσεις; Σίγουρα ο δικαιούχος ανάπηρος και τα συμφέροντα που συχνά λέμε, πάντα για ίδιο όφελος. Προσωπική εργασία ή προώθηση εμπορευμάτων. Γιατί γίνονται τόσο συχνά; Γιατί α) δεν υπάρχει επαρκές θεσμικό πλαίσιο που να μας προστατεύει, β) από τον “αέρα θα λαδωθούν πολλά γρανάζια” που βοηθούν στο να πραγματοποιηθεί μια αποβολή ή εθελοτυφλούν στο να προστατέψουν θεσμικά τον περιπτερά, γ) εμείς οι ίδιοι δεν διεκδικούμε την θεσμική μας προστασία. Μετά τιμής Νικόλαος Παλιογιάννης

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

Τα προσωπικά μου προβλήματα ως προς την εργασία μου με ανάγκασαν να παραμελήσω την ενημέρωση αυτού του blogs. Μετά από δικαστικό αγώνα 3ων περίπου χρόνων, έχασα το περίπτερο όπου εργαζόμουνα και μ’ αυτό συντηρούσα την πενταμελή οικογένειά μου. Βρίσκομαι είδη 3 μήνες χωρίς δουλεία, αλλά χωρίς ωστόσο να το βάζω κάτω, καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια να αποδείξω στο “κατεστημένο” αφενός μεν πως δεν παραδίδομαι εύκολα και αφετέρου πως όλο το σύστημα είναι “σάπιο”. Έχω πει πολλές φορές ότι γύρω από τα περίπτερα υπάρχουν, περιφέρονται και παρεμβαίνουν συχνά μεγάλα συμφέροντα, που στόχο έχουν να πλήξουν τα εργασιακά συμφέροντα και την εργασιακή γαλήνη συναδέλφων, για δικό τους όφελος (π.χ. εξώσεις, μετατοπίσεις και διάφορες καταγγελίες) ή να ανακόψουν φωνές που τους ενοχλούν στην πραγματοποίηση των σκοπών τους. Μάλλον κάπως έτσι συμβαίνει και στην περίπτωσή μου, και βρέθηκα χωρίς δουλειά, προφανώς γιατί με τα λεγόμενα και δρώμενά μου, εμπόδιζα την επίτευξη των στόχων των παραπάνω περιγραφομένων συμφερόντων. Θα μου πείτε, τότε δεν πρέπει να μιλάμε ή να παρεμβαίνουμε για να μην έχετε την δικιά μου τύχη. ΟΧΙ σε καμία περίπτωση γιατί αν είσαι στο στόχαστρο είτε έτσι είτε αλλιώς θα έχετε την δικιά μου τύχη. Αντιθέτως αν δίνεις τον προσωπικό σου αγώνα για την αποκάλυψη και την εξάλειψη αυτών των συμφερόντων θα έχεις ως σύμμαχό σου κι άλλους που πράττουν το ίδιο, με αποτέλεσμα την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση αυτών των συμφερόντων, τον περιορισμό ή ακόμη και την εξαφάνισή τους.

ΤΥΦΛΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Προσέφυγα στην δικαιοσύνη για να βρω το δίκιο μου, αλλά μάταια. Μάταια γιατί εμείς έχουμε αφήσει το θεσμικό πλαίσιο απαρχαιωμένο. Εμάς τους περιπτεράδες δεν μας θεωρούν επαγγελματίες μή έχοντας επαγγελματικά δικαιώματα. Στα “μάτια του νόμου” είμαστε εκμεταλλευτές ή αν θέλετε καλύτερα το “δεκανίκι” των αναπήρων. Η παραχώρηση δικαιώματος εκμετάλλευσης περιπτέρου, εκμισθώνεται κατόπιν εξαιρετικών λόγων όπως: α) αναπηρίας β)αγραμματοσύνης γ) γήρατος. Άραγε, αφού δεν υπάρχουμε ως επαγγελματική τάξη, δικαίως μας χαρακτηρίζω ως “δεκανίκια των αναπήρων” και έτσι μας βλέπει και η πολιτεία γι’ αυτό και με μια απλή αίτηση περί ιδιόχρησης, ο δικαιούχος ανάπηρος μπορεί να μας πετάξει από το περίπτερο μαζί με τις ανάγκες, τα όνειρά μας αλλά και πολλές φορές τα χρέη μας, ασχέτως αν υπάρχει πρόθεση και δυνατότητα ιδιόχρησης. Μάταια κι εγώ φώναζα πως δεν υπάρχει ούτε πρόθεση ούτε και δυνατότητα ιδιόχρησης. Η “τυφλή δικαιοσύνη με πέταξε στο πατάρι σαν δεκανίκι που έπαιξε τον ρόλο του” λες και ο ανάπηρος έμαθε γράμματα, ξανάνιωσε ή αποκαταστάθηκε η αναπηρία του. Δεν έλαβε υπόψη τις ανάγκες μια πενταμελής οικογένειας με τρία ανήλικα παιδιά, με στεγαστικό δάνειο, με χρέη και με μοναδικό εισόδημα αυτό από την εργασία μου στο περίπτερο. Σε αντίθεση με των δικαιούχο ανάπηρο ο οποίος πέρα από το παχουλό ενοίκιο του περιπτέρου παίρνει και μια παχουλή σύνταξη ως ανάπηρος πολέμου, με σύζυγο που συνταξιοδοτήθηκε ως προσωπική του νοσοκόμα (θεραπαινίδα), με νέα θεραπαινίδα την νύφη του (νέος μισθός) και με δύο παιδιά γιατρούς και μάλιστα με ιδιόκτητο διαγνωστικό κέντρο. Αυτό είναι το κράτους δικαίου και ισονομίας. Αυτή είναι η Δημοκρατία μας. ΤΙ ΜΕΛΗ ΓΕΝΕΣΘΑΙ Το περίπτερο παρέμεινε κλειστό για τρείς μήνες, γεγονός που αποδεικνύει την εικονική ιδιόχρηση. Διότι αν επρόκειτο για ιδιόχρηση σε 15 -20 το πολύ ένα μήνα, θα έπρεπε να το ανοίξουν για βγάλουν τα προς το ζην. Μετά από τρείς μήνες το περίπτερο άνοιξε με νέο κουβούκλιο και μάλιστα εν απουσία του δικαιούχου αλλά και των οικείων του, βάζοντας υπάλληλο. Αν είναι πράγματι υπάλληλος και δεν είναι άλλοι από πίσω π.χ. ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ!!! ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ. Ε μην μου πείτε πως αυτό λέγεται ιδιόχρηση. Είναι πέρα για πέρα εικονική και θα υποστούν τις ανάλογες κυρώσεις. Δεν θα το αφήσω έτσι και δεν θα σταματήσω μέχρι να βρω το δίκιο μου με όποιο κόστος. Θα αποδείξω σ’ αυτούς που αβίαστα παίρνουν αποφάσεις αλλά και σε αυτούς που φτιάχνουν του κανόνες του παιχνιδιού, να είναι πραγματικοί Δημοκράτες με πραγματική ισονομία. Για να μπορέσουμε να εξαλείψουμε τέτοια φαινόμενα, θα ήθελα την βοήθειά αλλά και την συμπαράστασή σας. Με τα τιμής Νικόλαος Παλιογιάννης