ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ

Συνάδελφοι,

Είμαστε επαγγελματίες ή δεν είμαστε?

Είμαστε κυρίαρχοι των μαγαζιών μας ή όχι?

Κάνουμε κουμάντο στα μαγαζιά μας ή όχι?

Θέλουμε να επιβιώσουμε ή όχι?

Αν στα παραπάνω απαντήσουμε θετικά, τότε δεν μένει από το να αποδείξουμε στη πράξη.

Θα πρέπει να σταματήσουμε αμέσως την διακίνηση και πώληση προϊόντων από τα οποία δεν προκύπτει και το ανάλογο κέρδος για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών μας.

Ενώ είμαστε οι καθοριστικοί ρυθμιστές της αγοράς, αν θέλουμε, δεν το έχουμε αξιοποίηση, γι’ αυτό μας επιβάλει όποιος θέλει την τιμολογιακή του πολιτική. Είναι ανεπίτρεπτο!!!!

Βλέπε Supermarket. Δεν μπαίνει κανείς στα ράφια τους αν δεν τους δώσουν αυτά που θέλουν.

Εμείς τι παριστάνουμε τον άμισθο φοροεισπράκτορα? Αν ναι, τότε έχουμε παρεξήγηση την έννοια του ελεύθερου επαγγελματία και κακώς διεκδικούμε ποσοστά και περισσότερα κέρδη. Θα έπρεπε να ζητήσουμε να προσληφτούμε ως δημόσιοι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών με παχυλούς μισθούς. Καλύτερα θα ήταν από τη σημερινή κατάσταση!!!

Αν όχι, τότε θα πρέπει να συμπεριφερθούμε ως ελεύθεροι επαγγελματίες.

Για να γίνω πιο κατανοητός, θα αναφέρω ένα παράδειγμα.

Αν ερχόταν στο περίπτερό σας ένας έμπορος και σας έλεγε να βάλετε στο περίπτερο το δικό του προϊόν πώληση, με ποια κριτήρια θα επιλέγατε να το βάλετε ή όχι?

Είμαι σίγουρος πως τα κριτήρια θα ήταν μόνο δύο. α) Αν το προϊόν θα είχε ζήτηση και β) τι κέρδος θα είχατε. Αν ένα από τα παραπάνω δεν σας ικανοποιούσε, δεν θα βάζατε στο περίπτερο. Γιατί τα τσιγάρα που δεν σας αποφέρουν το ανάλογο κέρδος εξακολουθείτε και τα πουλάτε επί χρόνια????

Αν αυτό το απλό παράδειγμα δεν γίνει κατανοητό απ’ τους περισσότερους, μην περιμένετε να αλλάξει η κατάσταση.

Κανένα Σωματείο και καμία Διοίκηση όσο και να θέλει, δεν μπορεί να επιβάλει πρόταση ή λύση αν ο απλός περιπτεράς δεν θελήσει.

Μερίδιο ευθηνής έχει τόσο η εκάστοτε διοίκηση όσο και ο καθένας μας ξεχωριστά. ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΟΛΟΓΟΙ για την κατάσταση που έχουμε περιέλθει.

Κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει την πώληση ενός προϊόντος όταν από αυτό δεν κερδοφορούμε, εκτός αν εμείς το θέλουμε!!!

Κάποιοι θα πουν. «καλά όλα αυτά, αλλά δεν πρόκειται να το κάνουν όλοι»

Συμφωνώ. Γι’ αυτό είναι χρέος το καθενός, να πείσει και τους γύρω συναδέλφους του, ώστε να υπάρξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντίδραση. Οι πρόσκαιροι κερδοσκόποι πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Φανταστείτε αν έστω και μισοί συνάδελφοι το πράξουν τι αποτελέσματα θα υπάρξουν!!!

Οπότε που καταλήγουμε?

Η επιλογή δικιά σας.

Η δίνουμε τη μάχη ή μετράμε μέρες για το λουκέτο

Τα συμπεράσματα δικά σας.