Η παρατεταμένη κρίση του καπνικού, έχει μετατρέψει τους συναδέλφους και δικαίως στην “πιο επικίνδυνη εύφλεκτη ύλη” που με ένα σπίρτο είναι έτοιμη να εκραγεί. Μη ακούγοντας τη φωνή της λογικής, απλόχερα υποστηρίζει την πλευρά εκείνη που του υπόσχεται λύση και αυτό το κάνει από την απόγνωση που έχει περιέλθει.
Το τελευταίο διάστημα που βρίσκομαι στα γραφεία του Σωματείου, παίρνοντας εκατοντάδες τηλέφωνα συνάδελφοι για να ρωτήσουν την εξέλιξη του καπνικού, “τα έχω δει όλα”. Συναδέλφισσες που με λυγμούς και κλάματα κάνουν λόγω για την αδυναμία που έχουν περιέλθει όταν δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Συναδέλφους που παίρνουν και ρωτάνε απεγνωσμένα αν επίκειται λύση. Συνάδελφοι που με βρισιές εκφράζουν την αγανάκτησή τους για την παρατεταμένη κρίση στο καπνικό. Το τι έχω ακούσει δεν περιγράφεται με λόγια. Όλοι παίρνουν και σου δίνουν την εντύπωση πως εσύ έχεις τη λύση και τους την στερείς. Απερίγραπτη κατάσταση όσο και η αδυναμία μου πολλές φορές να δώσω απάντηση.
Ωστόσο καταλαβαίνω την αγωνία ακόμη και του συναδέλφου που παίρνει και βρίζει, γιατί ξέρω πως εκείνη την στιγμή εκφράζει τον πόνο του και την αγανάκτησή του.
Εκείνο που με πειράζει αφάνταστα και με κουρελιάζει, είναι το γεγονός πως χωρίς να σκεφτούν, “χειροκροτούν” αυτόν που θα βγει και θα τους τάξει ελπίδες, μη εξετάζοντας αν αυτές είναι πραγματοποιήσιμες ή όχι, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα και την όποια προσπάθεια καταβάλεις για επίτευξη λύσης, όταν έχεις πάντα την ανάγκη στήριξης της βάσης.
Εκείνο που δεν μπορώ να συγχωρήσω, είναι το απύθμενο θράσος αυτών που ενώ γνωρίζουν ή δεν είναι σίγουροι, πουλάνε ψεύτικες ελπίδες στους συναδέλφους για να καλύψουν τα ατομικά τους κόμπλεξ και να αναδειχτούνε ως σωτήρες.
Έχω χρόνια που το λέω πως αν δεν υπάρξει επαγγελματική συνείδηση στον κλάδος μας, αν δεν μάθουμε να ξεχωρίζουμε το σωστό από το λάθος, τον καλοπροαίρετο από τον κακοπροαίρετο και το ποιος πραγματικά εκπροσωπεί τα συμφέροντα του κλάδου, πάντα θα υπάρχει η διάσπαση σε κρίσιμα σημεία με αποτέλεσμα να αποδυναμώνεται το επιδιωκόμενο μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα ανά περίπτωση.
Σε κάθε περίπτωση οφείλει ο κάθε συνάδελφος να στηρίζει το συνδικαλιστικό του όργανο που τον εκπροσωπεί, όταν έχει την δυνατότητα να παρεμβαίνει και συν-διαμορφώνει θέσεις, να προτείνει, να κρίνει, να κατακρίνει και να καταδικάζει τόσο προφορικά όσο και εμπράκτως. Σε καμία περίπτωση η αποχή δεν είναι η καλύτερη λύση.
Όσο για το καπνικό, εδώ που σήμερα φτάσαμε, για μια ακόμη φορά ο κλάδος φτάνει να διεκδικεί την βιωσιμότητά του διασπασμένος και διχασμένος. Πραγματικά λυπάμαι.
Σε κάθε περίπτωση εύχομαι ολόψυχα σε όλες τις πλευρές, το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου