“λιποτάχτες” στην ώρα της κρίσιμης μάχης

Κι ενώ βαδίζουμε με γοργά βήματα στο «θάνατο του εμποράκου» ,πολλοί είναι αυτοί που «ποιούν τη νήσσαν».

Οι κυβερνώντες έχουν προσηλωθεί στους στόχους που αποσκοπούν, αγνοώντας επιδεκτικά τις κραυγές αγωνίας του λαού για το αύριο.

Οι κοινωνία ανήσυχη, ανάστατη και ταυτόχρονα ανήμπορη να αντιδράσει στα σκληρά μέτρα των κυβερνώντων, όταν οι ενορχηστρωτές του προεγγεγραμμένου σχεδίου, φρόντισαν εκ’ των προτέρων να υπερχρεώσουν τα ελληνικά νοικοκυριά, περιορίζοντας την όποια αυθόρμητη αντίδραση.

Οι “μικροί κυβερνώντες”, συνδικαλιστικές ηγεσίες ή μάλλον συντεχνιακές ηγεσίες, εξυπηρετώντας τις περισσότερες φορές συγκεκριμένα και ποικιλότροπα συμφέροντα, προσωπικά, πολιτικά, κομματικά, οικονομικά, κ.λ.π., τάσσονται υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς, κατά το δοκούν, αποπροσανατολίζοντας και λειτουργώντας ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της οργής και αγανάκτησης αυτών που εκπροσωπούν.

Στην 100νταετή ιστορία του κλάδου μας, πρώτη φορά εμφανίζετε ένα τόσο μεγάλο ζήτημα όπως το καπνικό, απογυμνώνοντας σχεδόν όλες τις κατά τόπους συνδικαλιστικές ή συντεχνιακές ηγεσίες, όταν αδυνατούν όχι να δώσουν λύση, αλλά τουλάχιστον να παλέψουν για αυτή.

Ο κλάδος μας ενώ καθημερινά πλήττεται όλο και περισσότερο, μη βλέποντας σοβαρές ενέργειες από τις διοικήσεις για εξεύρεση λύσης, αισθάνεται προδομένος και απογοητευμένος καθώς και ανήμπορος να αντιδράσει, εκλιπαρώντας προς κάθε πλευρά για το αυτονόητο. ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ.

Οι κατά τόπους συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου μας, ικανές μέχρι και σήμερα μόνο για την πραγματοποίηση χωρών επί χορηγιών και δημοσίων σχέσεων, με εξαρτημένη σχέση, απογυμνώθηκαν από την έλλειψη γνώσεων επί του αντικειμένου, ανήμποροι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Αόρατοι μηχανισμοί, άριστοι χειριστές κρίσεων, κατάφεραν να παραπληροφορήσουν, να απειλήσουν και να διασπάσουν την ομοψυχία και την κοινή διεκδίκηση του δικαίου, θέλοντας να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους ή αυτά που εκπροσωπούν.

Εξ’ αυτών και η πολυδιάσπαση του κλάδου σε ομάδες “ταμπουρωμένες” πίσω από υποτιθέμενες προτάσεις σωτηρίας, χωρίς ίχνος σοβαρής επιχειρηματολογίας. Οι διοικήσεις ανίκανες να πράξουν αυτό που ορίζει ρητά το καταστατικό τους, «την προώθηση και εξυπηρέτηση των συμφερόντων αυτών που εκπροσωπούν», βάλει η μία εναντίων των άλλων, κάνοντας κριτική για το τι δεν κάνουν ή για το τι δεν κάνουν σωστά, χωρίς να υπάρχει το κριτήριο κρίσης και χωρίς να έχουν να υποδείξουν το τι πρέπει να γίνει.

Αντί να επιδίδονται σε δημόσια κριτική και ύβρεις, καταρρακώνοντας την ομοψυχία του κλάδου και όχι των αποδεκτών των ύβρεων, θα μπορούσαν να πράξουν το αυτονόητο. Ποιο; Να καταθέσουν πρόταση μομφής κατά αυτών που πιστεύουν πως προξενούν βλάβη στα συμφέροντα του κλάδου, όπως προβλέπεται και από το καταστατικό και να πάρουν πρωτοβουλίες τέτοιες οι οποίες θα οδηγήσουν σε διέξοδο από την κρίση. Όπως αποδεικνύεται εκ’ των μέχρι σήμερα πεπραγμένων, είναι ανίκανες ακόμη και προς αυτό.

Από την μέχρι σήμερα στάση όλων, κάθε άλλο παρά την ομοψυχία και το καλό του κλάδου προάγετε.

Αλήθεια συνάδελφοι, αναρωτηθήκατε ποιος βγαίνει ωφελημένος από την μέχρι σήμερα διάσπαση του κλάδου και την μη λήψη πρωτοβουλιών για την διέξοδο από την κρίση;

Αυτοί που κάνουν λόγω για μη προσέλευση σε συνεδριάσεις της Ομοσπονδίας τι πετυχαίνουν; Αν έτσι πιστεύετε πως επιτυγχάνεται η συνοχή του κλάδου, λυπάμαι αλλά έχω αντίθετη άποψη.

Με την μη συμμετοχή σας στα δρώμενα, έστω κα με διαφορετική άποψη και θέση επί του ζητήματος, τι επιτυγχάνετε; Απλά με την στάση σας, βοηθάτε στην διάσπαση του κλάδου και στην παρατεταμένη ύπαρξη και διόγκωση του προβλήματος. Θα μπορούσα να παρομοιάσω την εκάστοτε διοίκηση που απέχει από τα δρώμενα, με λοχαγό ενός λόχου, που στην ώρα της μάχης κρύβεται, αφήνοντας τους στρατιώτες του ανυπεράσπιστους και αβοήθητους να θυσιαστούν επειδή αυτός είναι δειλός και φοβισμένος.

Αν μπορείτε να απαντήσετε σ’ αυτά τα απλά ερωτήματα, τότε δεν μένει παρά να αλλάξετε “γραμμή πλεύσης”.

Εν όψει του τεράστιου ζητήματος του καπνικού, θα έπρεπε όλα τα μέλη της Ομοσπονδίας να κλειδωθούν σ’ ένα χώρο και μετά από μακρά συζήτηση, επιχειρηματολογία, κλωτσιές, μπουνιές και οτιδήποτε άλλο θέλετε, να βγει η όποια κοινή πρόταση για λύση και δράση.

Αν όλους σας ενδιαφέρει πραγματικά το καλό του κλάδου, δεν έχετε παρά να επιδιώξετε την ομοψυχία και την κοινή δράση με απώτερο σκοπό την υπεράσπιση των συμφερόντων αυτών που εκπροσωπείτε.

Επιτέλους αν πιστεύετε πως μπορείτε να σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων, κάντε το. Σε διαφορετική περίπτωση, παραιτηθείτε να αναλάβει κάποιος άλλος που θα μπορεί να δώσει λύση ή τουλάχιστον εμπράκτως να προσπαθήσει.