Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

ΣΤΟΧΟΣ ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ Ή Ο ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΣ?

Τα αναπηρικά περίπτερα κλείνουν περίπου έναν αιώνα ζωής, έχοντας γίνει στην πράξη αναπόσπαστο κομμάτι από την καθημερινότητα όλων μας.

Επίσης αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι από τον πολιτισμό και την κουλτούρα μας, όπου η καθημερινή ανάγκη βρίσκει τον εκμεταλλευτεί περιπτέρου έτοιμο πέραν της εμπορικής συναλλαγής να προσφέρει την διαπροσωπική επαφή, να παράσχει την πληροφορία, να φωτίσει τη σκοτεινή γωνιά που βρίσκεται, να είναι ο φύλακας της γειτονιάς και γενικώς να παράσχει την οποιαδήποτε βοήθεια σε περαστικό η γείτονα.

Το περίπτερο ως ατομική ή οικογενειακή επιχείρηση, προσφέροντας εργασία σε χιλιάδες οικογένειες ανά την Ελλάδα, τείνουν να εξαφανιστούν υπό την μορφή που όλοι μας μέχρι σήμερα τα ξέρουμε.

Ο λόγος είναι απλός αλλά και περίπλοκος ταυτόχρονα.

Ο σοφός λαός λέει «πως η αναδουλειά φέρνει γκρίνια» και είναι κοινή διαπίστωση όλων μας.

Αν κάποιος κάνει τον κόπο να ψάξει να βρει περισσότερα στοιχεία, ακόμα και στο διαδίκτυο, θα διαπιστώσει σωρεία δημοσιευμάτων καθώς φοιτητικές διατριβές και μελέτες που κάνουν λόγω για την δυναμική πωλήσεων …και όλα αυτά από τα περίπτερα.

Γεγονός που εμείς για χρόνια δεν το εκμεταλλευτήκαμε, όπως επίσης δεν εκμεταλλευτήκαμε την τεράστια δύναμη που έχουμε και φτάσαμε σήμερα να εκλιπαρούμε για βιωσιμότητα.

Στην οικονομική ύφεση που βρίσκεται γενικά η Ελληνική αγορά, πολύ ορέγονται τα ετήσια 7,5δις τζίρου μόνο από τα καπνικά προϊόντα. Αυτό από μόνο του αποτελεί πρόκληση για φιλόδοξους κερδοσκόπους οι οποίοι καιροσκοπούν και επιταχύνουν το πολυπόθητο αποτέλεσμα.

Εμείς αντί να βλέπουμε το υπαρκτό πρόβλημα και να δώσουμε σύσσωμοι τη μάχη για την προσωρινή αναχαίτιση των διωκτών μας και να ενδυναμώσουμε τους δεσμούς αλληλεγγύης, αποδιδόμαστε σε ανταλλαγές ύβρεων και …., διευκολύνοντας και επιταχύνοντας το τέλος του παραδοσιακού περιπτέρου. Ενδεχομένως μερικοί από εμάς να είναι όντως εντεταλμένοι, βάζοντας το δικό τους μαύρο λιθαράκι ή μάλλον βγάζοντας το λιθαράκι για την αποδόμηση του κλάδου.

Μένει να κριθούμε όλοι από τον αλάνθαστο κριτή που είναι ο χρόνος. Ωστόσο όταν θα έχουμε κριθεί θετικά ή αρνητικά, ενδεχομένως να είναι ήδη αργά!!!

Σημασία έχει πως ακόμη έχουμε τη δύναμη να παλέψουμε και πρέπει να το κάνουμε.

Μένει να το αποδείξουμε και στην πράξη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ

ΑΘΗΝΑ, ΑΤΤΙΚΗ, Greece